Het einde is in zicht.
Bijna klaar met alle klote chemo’s! ik heb ondertussen 14 chemo’s achter de rug en ik moet er nog 2. Ze zeggen altijd de laatste loodjes wegen het zwaarst, en dit is ook echt zo. Ik heb me maanden lang heel sterk kunnen houden maar ik merk dat ik hier steeds meer moeite mee krijg. Vooral in het begin zei ik tegen mezelf: Dewi niet nu al gaan denken dat het te zwaar is want dan ga je het niet volhouden. En laat ik even duidelijk zijn, ik heb echt zat dagen dat ik dit niet tegen mezelf kan zeggen. Of wel tegen mezelf kan zeggen maar het niet kan accepteren. Op deze dagen kon ik ook wel de hele dag huilen. Huilen, huilen en nog eens huilen… of boos worden heel boos worden en dan heel hard alles bij elkaar schreeuwen. Of gewoon down zijn en niks zinnigs willen doen of zeggen. Als dit gebeurde liet ik het ook gewoon toe. Voel het maar die boosheid en verdriet, hoe beter je dit nu voelt en toelaat hoe beter je hier mee om kan gaan nadat je dit alles gehad hebt.
De eerste 2 dagen na de chemo mag ik geen auto rijden, hier had ik in het begin niet zo veel moeite mee maar de laatste paar weken merk ik dat ik me erg opgesloten voel. Merk op die dagen dat ik het meest baal van dit hele geintje. Het zijn maar 2 dagen hoor ik je denken, die 2 dagen gaan lang duren kan ik je vertellen. Die 2 dagen ben ik ook het meest moe en aangedaan van alle dagen, waarschijnlijk als ze me niet zouden zeggen dat ik niet mag auto rijden zou ik niet eens van huis gaan hoor. Gewoon het feit dat me vrijheid voor die dagen even ontnomen word is erg frustrerend. Aan de andere kant de dagen dat ik wel kan en mag auto rijden kan ik er wel extra van genieten. Lekker muziekje op en heel hard mee blèren met leuke nummers. Heerlijk!
Ik mis het wel hoor de normale dingen in het leven kunnen doen zonder dat je terug gevloten word door je lichaam. Ik wil gewoon weer lekker net als alle normale 23jarige mensen leven, werken, stappen, sporten, dagje door het bos wandelen of lekker even zwemmen. Niet continue aan huis gekluisterd hoeven zitten en je energie indelen. Ja want dat is wat ik nu doe, me energie indelen. Ik moet ‘s ochtends echt bedenken oké als ik vanmiddag dit wil doen dan moet ik zo maar een klein rondje met de hondjes lopen anders ga ik dat niet redden vandaag. Ik wil gewoon weer lekker net als hiervoor bruisen van de energie. De hele dag kunnen werken, daarna lekker sporten en dan ’s avonds nadat ik gewandeld heb met me lieve hondjes nog kunnen stappen ook. Ik hoop echt met heel me hart dat ik ooit weer op het niveau kom als ik hiervoor zat. Ik ga er in ieder geval alles aan doen om dit voor elkaar te krijgen!
Op 8 april krijg ik me laatste chemo en hier kijk ik heel erg naar uit. Ik besef me ook dat ik er dan nog echt niet ben. Half mei krijg ik nog een operatie, een dubbele amputatie met reconstructie om precies te zijn. De revalidatie periode kan 6 weken tot 3 maanden gaan duren. En er bestaat nog een kans dat deze operatie in 2 of 3 keer moet gebeuren. Het is dus nog even onzeker allemaal hoe lang ik echt nog bezig ben. Wel een heel fijn vooruitzicht want tussen de laatste chemo en de operatie heb ik 6 weken rust! Hoe lekker is dat!? In deze tijd wil ik gaan proberen even een weekje op vakantie te gaan, een feestje te geven en misschien al weer een beetje het sporten op gaan pakken. En dan dat dagje sauna natuurlijk! Want dat heb ik wel echt gemist!!!!
Reactie plaatsen
Reacties
Lieve Dewi,
Toevallig kwam ik je tegen op Facebook, of je mij nog kent dat weet ik niet want lang zaten we niet bij elkaar in de klas op het clusius college.
Jeetje meis, wat heb jij een heftige tijd achter de rug en wat moet jij een zware strijd voeren. Ik bewonder je om je kracht en doorzettingsvermogen. Hou vol!
Ik hoop dat je snel mag genieten van een dagje sauna en ondertussen lekker geniet van je dierbaren en je lieve beestjes. Ik gun je alle beterschap eenn gezondheid en heel veel moois in de toekomst, ook hoop ik dat ooit je kinderwens uit mag komen.
Als je behoefte hebt aan een luisterend oor of wat dan ook, mag je me altijd een berichtje sturen(ik denk dat je mijn email wel kan zien?)
Sterkte wijffie.
Liefs Yolanda
Hoi Demi . Ik ben Denise en ik hoorde van jou verhaal van mijn collega en een vriendin van je moeder. Ik weet precies wat jij allemaal moet doorstaan . Bij mij was 2018 een zwarte bladzij in mijn leven. Ik ontdekte een flinke schijf in mijn linker borst en ik dacht wtf is dit. Ben na de dokter gegaan en een week later had ik een afspr in het ziekenhuis foto's gemaakt maar ze vertrouwende het niet dus een punctie . Huilend ging in naar huis omdat ze wat vreemds hadden ontdekt agh meisje het hoeft niks te zijn werd er gezegd. Week later kreeg ik de uitslag maar kom niet alleen. De hele week in spanning en ik wist gewoon dat dit niet goed was. Kwam binnen in de kamer bij de chirurg ik zat nog niet eens en toen kwamen de woorden eruit. Heb geen goed nieuws u heeft borstkanker . Ik dacht hoe dan ik ben 34 en ik heb een kleine van 4 jaar en mijn haar gaat uitvallen verschrikkelijk. Dus we gingen de malen molen in met allerlei onderzoeken en punctie's . Ik dacht positief blijven en we gaan hier voor vechten
Mijn vader zegt jij begint vandaag met weedolie en dat heb ik altijd gedaan en nog steeds
En is zeker een aanrader voor iedereen met kanker.
We gaan starten met 4 zware chemo's om de 3 weken en dan 12 weken elke week een taxol keur daarna volgde de operatie en 20 bestralingen.
Sorry een heel lang verhaal maar ik wou het graag met je delen 😀. Blijf sterk en blijf positief want jij bent een sterke vrouw 🍀 je komt er sterker uit dan dat je er in ging al is het soms heel moeilijk ❤
Liefs Denise
Pff wat ben je een held! Zo heftig om te lezen, maar oh wat knap dat je dit zo doet! Een kanjer ben je, dat je dit deelt zodat anderen van je kunnen ‘leren’!
Lieve Dewi, wat ben ik geschrokken dat ik hoorde dat je borstkanker hebt. Heb inmiddels je hele blog gelezen en ben er stil van. Wat heb jij al veel moeten doorstaan maar wat ben jij een ontzettend positief, sterk en mooi mens!!! Heb de uitzending van Topdokters nog niet gezien maar ga ik ook snel kijken. Je hebt nog een lange weg te gaan begrijp ik.
Ik wens je zo ontzettend veel kracht en sterkte toe voor alles wat nog komt.
Bij deze een super dikke knuffel en heel veel liefs van je oude juffie, Monique
Lieve Dewi, Als ik dit lees zijn gelukkig je chemo's achter de rug, rust lekker uit en een hele fijne vakantie, ik denk vaak aan je, vind het zo knap dat je dit deelt met iedereen, heel veel mensen nu en in de toekomst zullen wat hebben aan jouw verhaal, je bent een kanjer, heel veel sterkte met je operatie, je kunt het hoor, veel liefs van Diana(yoga)
Hallo Dewi. Je kent mij niet, maar ik ken jouw verhaal van Mandy en Annette Dijkstra en volg je blog. Ik heb veel ontzag voor de manier waarop je met alles omgaat en wens je alle gezondheid en geluk toe voor je komende jaren. Hartelijke groeten, Grace Flinterman
Jeetje beetje blunder gemaakt in mijn stukje wat ik schreef, las het terug en zag het. String ipv Strong🙊😳🙊 sorry hoor. Nog even een vraag. Waar kan ik je blog volgen. ?
Zoveel respect voor je zo jong nog en dan al zo'n kutziekte krijgen. Ik hoop dat je er weer helemaal boven op komt. Blijven vechten en blijven geloven, al zal dat zeker niet meevallen. Ik hoop ook hier te kunnen lezen dat je er weer helemaal bent, terug met al je energie meid. Stay string girl.💪💪💪
Ik blijf je volgen, je bent een echte bikkel. Je doet het super goed
#be#strong
Lieve Dewi,
Jij bent een voorbeeld voor veel lotgenoten. Ik, als 67jarige vrouw, zou willen dat ik zoveel doorzettingsvermogen en kracht zou hebben. Zoals je alles beschrijft is zo herkenbaar en ik kan me ook voorstellen dat het schrijven van een blog, ook een manier is om je gedachten van je af te schrijven. Meisje, ik zou je oma kunnen zijn, maar jij bent mijn voorbeeld om mijn gedachten, behandelingen en verder alle aspecten van deze rollercoaster door te komen. Ik blijf je volgen en heb je pagina dus in mijn "favorieten" gezet. Ik wens je uit de grond van mijn hart het aller, allerbeste toe.